Rozdział 25

Ten rozdział dedykuje Martyśce Malik



Gdy wrócili chłopaki, wymyśliliśmy, że zrobimy ognisko. Ja z Bellą szykujemy jedzenie, a chłopaki szykują ognisko. Zrobiliśmy sałatki, kanapki, naszykowałyśmy kiełbaski, napoje, żelki i dla naszego Louisa - marchewki. Zaniosłyśmy to wszystko na taras.

- Moje marchewki!!!! - krzyknął Lou widząc pomarańczowe warzywo.

- Moje jedzenie - do krzyknął farbowany blondyn.

Zaczęliśmy piec kiełbaski i je zjadać.

- Co wy na to, aby zagrać w butelkę? - zapytał Liam.

Wszyscy się zgodzili, a po chwili przyszedł Hazza z pustą, szklaną butelką. Najpierw zakręcił Louis i wypadło na...

- Hazziątko.

- Wybieram wyzwanie.

- Hmmm...  Zamocz sobie włosy w basenie.

Widziałam ten jego grymas, gdyż wiedziałam, że on nienawidzi mieć mokrych włosów, albo jak są proste. Wstał i zamoczył głowę o mało nie wpadając do basenu. Usiadł na swoim miejscu, a jego mokre włosy pomoczył koszulkę, którą miał na sobie.   Zakręcił butelką i wypadło na Zayna.

- Wybieram pytanie.

 No to ładnie. Nasz Hazza ma zryty mózg i zapewne będą bardzo intymne pytania. I tym razem się nie myliłam.

- Czy przed śmiercią Perry... zdążyliście zrobić TO? - no naprawdę nie mógł innego pytania wybrać? Przecież wie, że dopiero co się zbiera po jej śmierci, a on z takim pytanie wyjeżdża.

- Oczywiście - widziałam ten jego zadziorny uśmieszek.

Tym razem butelka wypadła na Louisa.

- Zadanie.

- Przynieś mi sok.

- Banalne.

Wstał, wyszedł i powrócił z kartonikiem soku pomarańczowego. Louis zakręcił i wypadło na mnie.

- Wyzwanie - nie jestem miękka i zrobię wszystko.

- Pocałuj Zayna - o nie. Tylko nie to. Przecież oni nie wiedzą, że jestem z Niallem i dlatego takie zadanie wybrał. Kurde no. Mam nadzieję, że się nie obrazi Niall - o i nie cmoknięcie, tylko ma to trwać przynajmniej minutę.

Przybliżyłam się do niego i złączyłam jego usta z moimi. Tak jak kazał Louis, tan pocałunek miał trwać długo. Dla mnie nic on nie znaczył. Ważny jest dla mnie Niall, ale jednak ten pocałunek miał coś w sobie. Coś magicznego. Coś innego niż te z Niallem.

Jasmin uspokój się. Masz Nialla – krzyczy druga ja.

Odsunęłam się od niego i usiadłam tam gdzie wcześniej. Widać, że Niall jest trochę wkurzony, ale to nie moja wina, że miałam takie zadanie. Jak bym odmówiła to by się zapytali czemu. A ja co odpowiem? Że nie chce? Przecież to gra w butelkę. Trzeba wykonywać zadania.

Przybliżyłam się do niego i złączyłam jego usta z moimi. Tak jak kazał Louis, tan pocałunek miał trwać długo. Dla mnie nic on nie znaczył. Ważny jest dla mnie Niall, ale jednak ten pocałunek miał coś w sobie. Coś magicznego. Coś innego niż te z Niallem.

Jasmin uspokój się. Masz Nialla – krzyczy druga ja.

Odsunęłam się od niego i usiadłam tam gdzie wcześniej. Widać, że Niall jest trochę wkurzony, ale to nie moja wina, że miałam takie zadanie. Jak bym odmówiła to by się zapytali czemu. A ja co odpowiem? Że nie chce? Przecież to gra w butelkę. Trzeba wykonywać zadania.

Pograliśmy jeszcze sobie trochę i rozeszliśmy się do pokoi. Weszłam do swojego i ledwo zamknęłam drzwi, a ktoś włożył nogę między drzwiami, a framugą, umożliwiając tym zamknięcie drzwi.

- Chce wynagrodzenia za tamten pocałunek – powiedział przybliżając się do mnie.

- Jakie?

Pocałował mnie z namiętnością.

- Już wiem jakie - odpowiedziałam z uśmiechem na twarzy.

Zaczął znów mnie całować. Przeniósł mnie na łóżko. Usiadł na mnie okrakiem.

- A jeśli oni nas usłyszą? - zapytałam.

- Nie usłyszą.Pewnie już śpią.

Całował mnie po szyi. Zagryzał i ssał skórę. No ładnie zrobił mi malinkę.

- Teraz już jesteś moja. Na zawsze.

Zdjął moją bluzkę, która wylądowała na ziemi. Zauważyłam błysk w jego oku

Ściągnęłam jego bluzkę i powoli dobierałam się do jego spodni. Odpięłam jego pasek i suwak. Wstał ze mnie i zdjął je, zostając w bokserkach. Po chwili i ja byłam w samej bieliźnie. Zaczął mnie całować, a jego ręce powędrowały pod moje plecy, aby odpiąć stanik. Trochę się pomęczył, ale w końcu go odpiął i rzucił gdzieś w kąt pokoju. Zaczął z pocałunkami schodzić na dół, całując szyję i obojczyki, aż doszedł do piersi. W tym  czasie zdjęłam mu bokserki.

- Widzę, że lubisz szybko przejść do rzeczy. Tak jak ja i John. - powiedział. Naprawdę? John? Nazwał go? Spoko.

Jego ręka zjechała do moich majtek, by później je zdjąć. Zostaliśmy nago. Wpił się w moje usta. Całował z namiętnością. Po chwili wszedł we mnie. Poruszał się wolno, a później przyśpieszył.

Drzwi się uchyliły. Ktoś wszedł do pokoju.

Był to Liam, a widząc nas, aż opadła mu buzia.

- O mój boże co tu się dzieje? – wykrzyczał Liam, widząc nas.

- Eeee… - nie umiałam nic wykrztusić.

- Za chwilę na dole – wyszedł i zamknął drzwi.

- O mój boże – powiedziałam.

Wstałam i ubrałam ubrania, które leżały na podłodze. Razem z Niallem wyszliśmy do salonu. Wszyscy siedzieli na kanapie.

- Chcecie nam coś powiedzieć? – zapytał Liam.

- Jesteśmy razem – odpowiedział za nas Niall.

- Nie łaska nam powiedzieć? – Louis.

- Od kiedy? – zapytał Harry.

- Od kiedy się wybudziłem ze śpiączki.

- To ja idę wziąć prysznic – powiedziałam. 

*Oczami Nialla*

 Boże. Pewnie spaliłem buraka. Usiadłem na fotelu, a oni nadal się na mnie gapili.

- Jaka on jest? - zapytał Harry. No kto by inny.

- Ale co - strugałem głupka.

- W łóżku - Odpowiedział Louis.

Przypomniałem sobie chwile z przed kilku minut.

- Eeee...

- No powiedz - szturchnął mnie Louis i dziwnie uśmiechnął.

- Jest niesamowita.

- Chyba masz szczęście - Zayn.

- Wiem - uśmiechnąłem się na te słowa, łapiąc swoją nogę w dłonie.

Usłyszeliśmy jak dzwoni nasz telefon domowy.

 Zayn poszedł odebrać.

- Hallo? - zapytał.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Czyli jest 25 rozdział z +18. Trochę nieudany. Liczę na wasze komentarze.