Rozdział 20

- Jak to go odłączacie?

- Niestety panienko. Nie możemy go uratować. Macie chwilkę na pożegnanie.

Co do cholery on właśnie powiedział? On już nie będzie żył? To jest niemożliwe.

Wszyscy się pożegnali z Niallem. Zostałam teraz ja. Usiadłam obok niego. Złapałam jego rękę i zaczęłam.

- Niall, ja cię Kocham i nie zostawiaj mnie. Błagam Cię. Chcę być z tobą. Błagam odezwij się, obudź się. Nie możesz. Dopóki mam nadzieję nie odejdziesz - rozpłakałam się - Ja cię Kocham. 

Poczułam lekkie ściśnięcie ręki.

- On się ruszył! - wykrzyczałam, a zaraz po tym na sale wbiegł lekarz - on ścisnął mi rękę.

- Panie Horan, jeśli mnie pan słysz to proszę się poruszyć - nic, nie poruszył się - może miała pani zwidy, czy coś.

- Nie ja naprawdę poczułam ściśnięcie. No proszę Niall, porusz się. Zrób to dla mnie.

Delikatnie poruszył palcem.

- Panie Horan, proszę powoli otworzyć oczy - zaczął mrugać ale nie otwierać oczu - przepraszam panią, ale musi pani opuścić sale.

Nie protestowałam. Wyszłam na korytarz, gdzie czekałam na mnie pozostała czwórka (czyt. Harry, Liam, Bella i Louis). 

- On się budzi - powiedziałam uradowana. Ich miny? BEZCENNE.

- OMG - jedynie to mogli wypowiedzieć.

Po kilku minutach lekarz wyszedł.

- I co zanim? - Liam.

- Jest już wszystko dobrze, ale dopiero jutro będzie można go odwiedzić.

- Co ma pan na myśli "już"? - zapytałam.

- Było ciężko i teraz jeśli tą noc normalnie prześpi to wyjdzie z tego, ale jeśli nie to... - nie dokończył. Wiedziałam co chce powiedzieć.

***

Siedzieliśmy w salonie u chłopaków. Zrobiłam tosty i poszłam zanieść Zaynowi, który nadal nie wychodzi z pokoju. Je jak go zmuszę, ale to bardzo rzadko jest jak mnie posłucha. W końcu podłączę go do kroplówki. Weszłam do pokoju. Zayn jak co dzień leżał na łóżku, nic nie robiąc. Paul nieraz go zmuszał do wyjścia i nagrania piosenki, ale on nie słucha.

- Zayn ma tu tosty.

- Nie zjem tego - powiedział ponuro.

- Masz to zjeść - i znów go muszę zmuszać.

- Nie - powiedział krótko. 

Położyłam talerzyk na szafce nocnej i usiadłam obok niego. Miał podpuchnięte oczy od płaczu. Co noc słyszę go jak płacze. Tak ja nocuje u chłopaków, bo muszę pilnować Zayna.

- Nialla mieli dzisiaj odłączyć.

- Co? - podniósł się gwałtownie.

- Ale się wybudził. Ta noc decyduje czy przeżyje.

- Mhmm.

No tak, krótkie odpowiedzi, zdania (jeśli w ogóle słowa typu "nie", "mhmm", "wyjdź" oznaczają zdania to są bardzo krótkie). Posiedziałam jeszcze chwilkę z Zaynem zmuszając go do jedzenia, ale nie udało mi się go nakłonić. Wyszłam zrezygnowana. Poszłam do sypialni gościnnej.

*rano*

Szykowałam się właśnie, aby pojechać do szpitala. Weszliśmy do samochody, który kierował Liam. Zayn nadal nie chce wyjść. 

Dojechaliśmy w 10 minut. Kierowałam się do sali, kiedy napotkałam lekarza.

- Dzień dobry.

- Dzień dobry. Pani w sprawie Pana Horana?

- Tak. Jak on się czuje?

I w tym momencie spoważniał.

- Pan Horan...